روش تولید پلی اتیلن

در پست قبلی گفتیم اکثر محصولات پلاستیکی را از پلی اتیلن می سازند. حال برایمان سوال بود که خود پلی اتیلن چطور تولید می شود؟ این مقاله شاید کارساز باشد. تا حد زیادی. چیزی که ما فهمیدیم این است که فرایند تولید ماده اولیه پلاستیک ها یعنی پلی اتیلن کاملا شیمیایی است و در طبیعت نبوده است:

نگاه کلی

پلی اتیلن یا پلی اتن یکی از ساده‌ترین و ارزانترین پلیمرها است. پلی اتیلن جامدی مومی و غیر فعال است. این ماده از پلیمریزاسیون اتیلن بدست می‌آید و بطور خلاصه بصورت PE نشان داده می‌شود. مولکول اتیلن (  ) دارای یک بند دو گانه C=C است. در فرایند پلیمریزاسیون بند دو گانه هر یک از مونومرها شکسته شده و بجای آن پیوند ساده‌ای بین اتم‌های کربن مونومرها ایجاد می‌شود و محصول ایجاد شده یک درشت‌مولکول است. 

واکنش تهیه پلی اتیلن

تاریخچه تولید پلی اتیلن

پلی اتیلن اولین بار بطور اتفاقی توسط شیمیدان آلمانی "Hans Von Pechmanv" سنتز شد. او در سال 1898 هنگام حرارت دادن دی آزومتان ، ترکیب مومی شکل سفیدی را سنتز کرد که بعدها پلی اتیلن نام گرفت. اولین روش سنتز صنعتی پلی اتیلن بطور تصادفی توسط "ازیک ناوست" و "رینولرگیسون" ( از شیمیدان‌های ICI ) در 19333 کشف شد. این دو دانشمند با حرارت دادن مخلوط اتیلن و بنزالدئید در فشار بالا ، ماده‌ایموم‌مانند بدست آوردند.

علت این واکنش وجود ناخالصی‌های اکسیژن‌دار در دستگاه‌های مورد استفاده بود که بعنوان ماده آغازگر پلیمریزاسیون عمل کرده بود. در سال 1935 "مایکل پرین" یکی دیگر از دانشمندهای ICI این روش را توسعه داد و تحت فشار بالا پلی‌اتیلن را سنتز کرد که این روش اساسی برای تولید صنعتی LDPE در سال 1939 شد. 

استفاده از انواع کاتالیزورها در سنتز پلی‌اتیلن

اتفاق مهم در سنتز پلی اتیلن ، کشف چندین کاتالیزور جدید بود که پلیمریزاسیون اتیلن را در دما و فشار ملایم‌تری نسبت به روش‌های دیگر امکان‌پذیر می‌کرد. اولین کاتالیزور کشف شده در این زمینه تری اکسید کروم بود که در 1951 ، "روبرت بانکس" و "جان هوسن" در شرکت فیلیپس تپرولیوم آنرا کشف کردند. در 1953 ، "کارل زیگلر" شیمیدان آلمانی سیستم‌های کاتالیزور شامل هالیدهای تیتان و ترکیبات آلی آلومینیوم‌دار را توسعه داد.

این کاتالیزورها در شرایط ملایم‌تری نسبت به کاتالیزورهای فیلیپس قابل استفاده بودند و همچنین پلی اتیلن یک آرایش (با ساختار منظم) تولید می‌کردند. سومین نوع سیستم کاتالیزوری استفاده از ترکیبات متالوسن بود که در سال 1976 در آلمان توسط "والتر کامینیکی" و "هانس ژوژسین" تولید شد. کاتالیزورهای زیگلر و متالوسن از لحاظ کارکرد بسیار انعطاف‌پذیر هستند و در فرایند کوپلیمریزاسیون اتیلن با سایر اولفین‌ها که اساس تولید پلیمرهای مهمی مثل VLDPE و LLDPE وMDPE هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

اخیرا کاتالیزوری از خانواده متالوین‌ها با قابلیت استفاده بالا برای پلیمریزاسیون پلی اتیلن به نام زیرکونوسن دی کلرید ساخته شده است که امکان تولید پلیمر با ساختار بلوری (تک آرایش) بالا را می‌دهد. همچنین نوع دیگری از کاتالیزورها به نام کمپلکس ایمینوفتالات با فلزات گروه ششم مورد توجه قرار گرفته است که کارکرد بالاتری نسبت به متالوسن‌ها نشان می‌دهند. 

انواع پلی اتیلن

طبقه‌بندی پلی اتیلن‌ها بر اساس دانسیته آنها صورت می‌گیرد که در مقدار دانسیته اندازه زنجیر پلیمری و نوع و تعداد شاخه‌های موجود در زنجیر دخالت دارد. 

HDPE (پلی‌اتیلن با دانسیته بالا)

این پلی‌اتیلن دارای زنجیر پلیمری بدون شاخه است بنابراین نیروی بین مولکولی در زنجیرها بالا و استحکام کششی آن بیشتر از بقیه پلی اتیلن‌ها است. شرایطواکنش و نوع کاتالیزور مورد استفاده در تولید پلی اتیلن HDPE موثر است. برای تولید پلی‌اتیلن بدون شاخه معمولا از روش پلیمریزاسیون با کاتالیزور زیگلر- ناتااستفاده می‌شود. 

LDPE (پلی‌اتیلن با دانسیته پایین)

این پلی‌ اتیلن دارای زنجیری شاخه‌دار است بنابراین زنجیرهای LDPE نمی‌توانند بخوبی با یکدیگر پیوند برقرار کنند و دارای نیروی بین مولکولی ضعیف و استحکام کششی کمتری است. این نوع پلی ‌اتیلن معمولا با روش پلیمریزاسیون رادیکالی تولید می‌شود. از خصوصیات این پلیمر ، انعطاف‌پذیری و امکان تجزیه بوسیله میکروارگانیسمها است. 

LLDPE (پلی اتیلن خطی با دانسیته پایین)

این پلی ‌اتیلن یک پلیمر خطی با تعدادی شاخه‌های کوتاه است و معمولا از کوپلیمریزاسیون اتیلن با آلکن‌های بلند زنجیر ایجاد می‌شود. 

MDPE

پلی اتیلن با دانسیته متوسط است. 

لوله‌هی پلی اتیلنی

کاربرد

پلی‌اتیلن کاربرد فراوانی در تولید انواع لوازم پلاستیکی مورد استفاده در آشپزخانه و صنایع غذایی دارد. از LDPEدر تولید ظروف پلاستیکی سبک و همچنین کیسه‌های پلاستیکی استفاده می‌شود. HDPE ، در تولید ظروفشیر و مایعات و انواع وسایل پلاستیکی آشپزخانه کاربرد دارد. در تولید لوله‌های پلاستیکی و اتصالات لوله‌کشی معمولا از MDPE استفاده می‌کنند.

LLDPE بدلیل بالا بودن میزان انعطاف‌پذیری در تهیه انواع وسایل پلاستیکی انعطاف‌پذیر مانند لوله‌هایی با  قابلیت خم شدن کاربرد دارد. اخیرا پژوهش‌های فراوانی در تولید پلی اتیلن‌هایی با زنجیر بلند و دارای شاخه‌های کوتاه انجام شده است. این پلی اتیلن‌ها در اصل HDPE با تعدادی شاخه‌های جانبی هستند. این پلی اتیلن‌ها ترکیبی ، استحکام HDPE و انعطاف‌پذیری LDPE را دارند. 

انواع پلاستیک ها ، خواص و کاربرد آنها

سلام. برایم این سوال پیش آمده بود که وسایل پلاستیکی را چطور می سازند. فهمیدم اکثر آنها منشا ماده ای به نام پلی اتیلن دارند و آن را با دستگاه هایی ذوب می کنند و قالب سازی می کنند و تزریق می کنند به قالب. لذا وسایل پلاستیکی به دست می آید.

مثلا به این شکل قالب سازی می کنند: http://pargensanat.com/pages-18.html

تعریف پلاستیک: موادی هستند جامد و پایدار با منشاء نفت و گاز که امروز جانشین بسیار مناسبی برای چوب و فلز و شیشه و سرامیک ها می باشند. منشاء اصلی پلاستیک اتیلن (C2 H4)  می باشد که خود از اتان و پروپان تشکیل می شود.

طبقه بندی پلاستیک ها در مهمترین تقسیم بندی به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:

الف) ترموپلاست ها (پلاستیک های گرما نرم): یعنی پلاستیک هایی که در اثر حرارت نرم شده و در اثر از دست دادن حرارت سخت می شود؛ مثل: نایلون.

ب) ترموست ها (پلاستیک های گرما سخت): منظور پلاستیک هایی که برای اولین بار در اثر حرارت شکل پودری آنها به قطعه ای یک پارچه تبدیل می شود. اما این قطعه دیگر هرگز توسط گرما ذوب نخواهد شد؛ مانند: ملامین، باکالیت. (به علت وجود پیوند های عرضی و شبکۀ سه بعدی)



ترموپلاست ها

مواد پلاستیکی هستند که توسط حرارت به مایع تبدیل می شوند، پس از شکل گیری و حذف گرما شکل نهایی خود را می یابند و هر چند بار که بخواهیم می توانیم آن را بارها ذوب کرده و تغییر فرم داد. ترموپلاست ها دارای مجموعۀ 10خانواده ای می باشند.

که از هر خانواده مهمترین عضوها را به اختصار توضیح داده ایم:


پلی الفین ها

الف) پلاستیک پلی اتیلن (PE) : پلاستیکی است ارزان و سبک که مصارف بسیار زیادی دارد. یک نوع از آن که با وزن مولکولی زیاد تولید می شود دارای سختی بالایی بوده و در برابر سایش مقاوم است و در ساخت قطعات اتصال زانو و پزشکی کاربرد دارد.

همچنین تولید فیلم، صنعت بسته بندی، پوشش کاغذ، لوازم آشپزخانه، آزمایشگاه، اسباب بازی، انواع ظروف بادی و تزریقی و ظروف مقاوم در برابر مواد شیمیایی خورنده نظیر اسید فلوئویدریک (HF) و آمونیاک (NH3) کاربرد دارد.

برای افزایش مقاومت پلی اتیلن در مقابل هوازدگی و اشعۀ ماوراء بنفش معمولا 2% دوده به آن اضافه می کنند.

ب) پلاستیک پلی پروپیلن (PP) : سبک ترین پلاستیک تولید شده می باشد (0/9 g/cm³) که خواص آن شبیه پلی اتیلن بوده اما سخت و دمای نرم شدن آن بیشتر است.


پلیمرهای وینیلی

الف) پلی ونیل کلراید (P.V.C) : در دو نوع عمده تولید می شود؛ نوع غیر نرم P.V.C که سخت و شکننده بوده و مقاومت آن در برابر ضربه کم است؛ مانند: انواع لوله ها و اتصالات پلاستیکی مورد استفاده در ساختمان و یا ورق های خشک P.V.C

نوع نرم آن که بر اثر افزودن مواد نرم کننده، نرم و ارتجاعی شده است و در تولید انواع شیلنگ، پرده حمام، بارانی و فیلم های بسته بندی مناسب است. (ماده نرم کننده = دی اکتیل فتالات)

ب) پلی ونیل استات (P.V.A) : همان چسب مصرفی معروف که در ساخت لوازم خانگی استفاده می شود.

ج) پلی وینیل بوتیرال (P.V.B) : چسبی است که در چسباندن شیشه های ایمنی خودرو ها استفاده می شود.


پلی وینیل کلراید

پلاستیکی سخت است که اگر آنرا با 30- 50 درصد P.V.C به صورت کوپلیمر در آوریم، محصول پلاستیکی کاملا نرم و انعطاف پذیر بدست می آید که آن را \"ساران\" نامیده اند، و در برابر بخار آب و گازها کاملا نفوذ ناپذیر است.


پلیمرهای فلئوردار

با افزودن یک یا چند اتم فلوئور به مولکول \"وینیل\" پلاستیک هایی نسوز، مقاوم در برابر حلال ها و مقاوم در برابر عوامل جوی و ماوراء بنفش ایجاد می شود. (برخلاف پلیمرهای تکراردار)

الف) پلی وینیل فلوراید (P.V.F) : پلاستیکی دارای ویژگی های عالی، مقاومت کششی بالا و مقاوم در برابر دما و سایش.

ب) پلی تترا فلورواتیلن (P.T.F.E) : به نام تفلون مشهور است و ماده ای کدر رنگ است که تا دمایº260   سانتی گراد حرارت را بخوبی تحمل نموده. ظریب اصطحکاک آن بسیار پایین بوده و در برابر عوامل شیمیایی خورنده، کاملا مفاوم است؛ کاربرد : پوشش ظروف آشپزخانه و واشرهای لوله کشی.

ج) A.B.S : کوپلیمری سخت و چقر که از آن برای لوله کشی پساب و فاضلاب، دستۀ ابزار و پایه مبلمان استفاده می شود.


پلی استایرن

پلاستیکی روشن، سخت و شکننده است که از آن اسفنج (استایروفوم) تهیه کرده که دارای وزن حجمی کمی بوده و عایق مناسبی به حساب می آید و به علت محبوس شدن گازها در آن ضریب هدایت حرارتی پایین داشته و در صنایع عایق ساختمانی یا صنایع برودتی (یخچال ها و سرد خانه ها) کاربرد دارد.


پلاستیک های آکریلیکی

نام تجاری آنها \"پلاکسی گلاس\" یا \"لوسیت\" می باشد. شفاف بوده و بهتر از شیشه نور را از خود عبور می دهد و از آن در ساخت تابلوی علائم، چراغ عقب اتومبیل استفاده می شود. مقاومت آن در برابر اشعۀ ماوراء بنفش خوب اما در برابر خراش و سایش ضعیف است.


نایلون (پلی آمید)

به گروهی از پلیمرها اطلاق می گردد که در مونومر آنها نیتروژن وجود دارد. نایلون ها ساختمانی شبیه پلیمرهای پروتئینی داشته همچنین دارای استحکام بالا. مقاومت به سایش خوب بوده و به علت ظریب استحکاک پایین در قطعات درگیر ماشین (دنده ها) ساچمه ها و ... کاربرد دارند. نایلون ها همچنین در تولید الیاف مصنوعی استفاده می شوند. (انواع البسه و جوراب) و می تواند تا 8% وزن خود رطوبت جذب نمایند.


پلی فرمالدئید (استال)

با نام تجاری \"درلین\" تولید و عرضه شده و از آن چرخدنده و برنه ماشین های صنعتی را می سازند.


پلی کربنات

ماده ای شفاف، چقر، مقاوم به حرارت دارای ثبات ابعاد؛ کار آن در تولید کلاه های ایمنی سخت، پیچ و مهره و پرۀ پمپ استفاده می شود.


پلی سولفان ها

دارای سختی و چقری بوده ودر برابر حرارت مقاومند و ضد شعله بوده به نحوی که بخوبی خود شعله را خاموش می کنند.


ترموست ها

ترموست ها پلاستیک هایی هستند که پس از پخت و شکل گیری، دیگر نمی توان با استفاده از حرارت شکل آنها را تغیر داد. ترموست ها دارای سختی بالا، سفتی، مقاومت در برابر حرارت و حلال های شیمیایی و مقاومت الکتریکی بالایی هستند.

ترموست ها بر خلاف ترموپلاست ها از لحاظ شیمیایی پایدار نبوده و فعالند و با گذشت زمان در آنها اتصالات عرضی ایجاد می شود. معمولا به ترموست ها مواد افزودنی از جمله : خاک اره، خاک رس، خاک چینی و الیاف پنبه اضافه می کنند. ترموست ها معمولا شکننده هستند اما لاستیک با آنکه یک ترموست می باشد به علت وجود اتصالات عرضی در مولکول های زنجیره ای آن که به آن \"ولگانیزه\" می گویند و عامل ایجاد اتصال آن گوگرد است؛ شکننده نبوده و آوای حرکت داشته و کاملا ارتجاعی است.


رزین های فرمالدئیدی

از سخت ترین مواد پلاستیکی بوده که همگی شکننده می باشند.

الف) فنل فرمالدئید (P.F) : از اولین و ارزانترین رزین های مصنوعی به شمار می رود. نام تجاری آن \"باکالیت\" است که در تولید کلید، پریز، پایه لامپ، پیچ رادیو، لنت ترمز، زیر سیگاری و نیز به عنوان چسب جهت تخته چند لایه کاربرد دارد.

ب) اوره فرمالدئید (U.F) : کاربردی شبیه P.F دارد.

ج) ملامین فرمالدئید (M.F) : پلاستیکی سخت و مقاوم که از آن در تهیه ظروف غذا خوری آشپزخانه استفاده می شود.


پلی استرها

از واکنش بین الکل و اسید تولید شده به صورت اشباع شده و اشباع نشده (آلکید= الکل + اسید) وجود دارند \"داکرون\" و \"ترلین\" دو نوع از الیاف مهم پلی استرها هستند که در صنایع نساجی کاربرد دارند.

پلی استرها گاه در قطعات تقویت شده با پشم شیشه که به نام \"فایبر گلاس\" مشهورند (GRP) کاربرد داشته و محصولاتی از جمله پالل های ساختمانی، بدنه تجهیزات حمل و نقل، قایق و کشتی سازی، وان حمام، لوله، مخازن، کابین تراکتور و ... کاربرد دارند.


اپوکسی ها

چسبندگی رزین های اپوکسی در بیشتر سطوح بسیار خوب بوده، و در برابر خوردگی مقاوم می باشد در صنعت برق از اپوکسی ها برای محافظت قطعات و عایق های الکتریی استفاده می کنند.



خواص (مزایای) پلاستیک ها

1- سبک می باشند ( 2/1 وزن آلومینیم) لذا در حمل و نقل کاربرد دارند.

2- عایق حرارتی و الکتریکی خیلی خوبی هستند.

3- در برابر حلال های شیمییایی مقاومند.

4- برخی از آنها شفاف هستند (آکریلیک ها) لذا جانشین مناسبی برای شیشه است.

5- بهداشتی می باشند (قارچ ها و کپک ها نمی توانند به آن اثر کنند) استفاده وسیع در تجهیزات پزشکی.

6- قابلیت تکثیر فراوان دارد و می توان خود رنگ باشند.

7- مقاومت برابر شرایط جوی.

8- ارزانی.

9- قابلیت شکل پذیری فوق العاده.


اصلاح خواص در پلاستیک ها

از قابلیت های دیگر پلاستیک ها این است که می توان خواص آنها را بهبود بخشید. (به تناسب کارایی که دارند) افزودنی های مهم پلاستیک عبارتند از:

1- نرم کننده ها که سه وظیفۀ مهم دارند، کمک به ذوب سریعتر مواد، سهولت در حرکت مواد در دستگاه تولید و جلوگیری از چسبیدن پلاستیک به دیوارۀ دستگاه یا قالب.

2- فیلترها (پرکننده ها) : اولا موجب کاهش قیمت پلاستیک می شوند، ثانیا خصوصیت فیزیکی و مکانیکی را افزایش می دهند؛ مانند: کربنات کلسیم یا کربنات پتاسیم.

3- پیگمنت ها : مهمترین وظیفۀ آنها خودرنگ نمودن پلاستیک هاست.

4- مواد ضد اکسید (آنتی اکسیدانت) : که پلیمرها را در برابر اکسید شدن حاصل از حرارت، نور، هوا و غیره محافظت می کند.

5- کاهش دهنده اشتعال.

6- مواد ضد الکتریسته ساکن.

 

دسترسی به مقالات سایت

دسترسی سریع به سایر محصولات :

ورق های پلی کربنات ، مخزن پلی اتیلن ، وان پلی اتیلن ، پالت پلاستیکی ، سبد پلاستیکی ، میز و صندلی پلاستیک ( میز و صندلی پلاستیکی ) ، لوازم سرویس بهداشتی ، سطل زباله ، بشکه ، گالن و دبه پلاستیکی ، وسایل پلاستیکی منزل ، سرویس پلاستیکی آشپزخانه ، کالسکه فروشگاهی ،اتصالات پلی اتیلن ، اتصالات و فیتینگ های پلی اتیلن ، جدول و مخزن پلاستیکی ، شیلنگ

ما برترین محصولات شرکتهای معتبر ایرانی و خارجی را یکجا گرد هم آوره ایم تا شما هم وطن عزیز بهترین خرید خود را انجام دهید .

لیست کلی از ملزومات پلاستیکی منزل :

انواع سبد ها : سبد پلاستیکی جای میوه ، سبد پلاستیکی جای ابزار ، باکس پلاستیکی ابزار ، باکس ها و سبد های پلاستیکی بسیار متنوع

انواع میز و صندلی : میز پلاستیکی ، صندلی پلاستیکی ، چهارپایه پلاستیکی ، تخت پلاستیکی کنار استخر ، صندلی تاشو ، صندلی حمام ، چهار پایه نوزاد ، صندلی نوزاد

انواع وسایل نظافت : تی پلاستیکی ، جارو پلاستیکی ، تی نخی ، تی لاستیکی

انواع سطل های زباله : سطل زباله پلاستیکی ، سطل آشغال پلاستیک خانگی ، اداری ، سطل آشغال اداری ، سطل آشغال پارک ، سطل اشغال بزرگ ، سطل آشغال شهری

انواع گلدان پلاستیکی : گلدان پلاستیکی کوچک ، گلدان کوچک پلاستیکی ، گلدان پلاستیک آپارتمانی ، گلدان تزئینی ،

انواع پالت : پالت صنعتی و جای پیچ و مهره

انواع فایل : فایل پلاستیکی ، فایل چند طبقه ، فایل طبقاتی ، کشو پلاستیکی ، فایل کشو دار پلاستیکی ، فایل جای پیچ و مهره ، فایل جای سیب زمینی و پیاز

لوازم سرویس های بهداشتی : لوازم سرویس بهداشتی منزل و اداری ، انواع آینه دستشویی ، انواع جای مایع دستشویی ، انواع سرویس بهداشتی منزل ( شیک و سلطنتی ) ، آفتابه ، شیلنگ دستشویی و ...

انواع شیلنگ ها : در سایزها و جنس های مختلف

فرق حافظه های emmc با حافظه ssd و خانواده شون چیست؟

برام سوال پیش اومده بود که این دو نوع حافظه چه فرقی با هم دارند. این قدر در این تبلیغات ها بیان می کنن که حافظه اس اس دی این طور است و آن طور است. چقدر سرعت  دارد و ..... . لذا این مطلب را سرچ کردم به بحث جالبی رسیدم.

حافظه‌های eMMC از نظر سرعت و ساختار شبیه SD و MMC هستند با این تفاوت که به صورت داخلی در گوشی و تبلت و لپ‌تاپ استفاده می‌شوند و سیستم عامل از روی آنها قابل بوت شدن است.

eMMC و حافظه‌های مشابه

حافظه‌های eMMC از نظر ساختار داخلی شباهت بسیار زیادی به کارت‌های حافظه‌ی SD دارند، هر دو حافظه از نوع فلش هستند و SSDها هم از حافظه‌های فلش بهره می‌برند. اما تفاوت سرعت و عمر مفید این حافظه‌ها بسیار متفاوت است. در مقابل eMMCC ارزان است و برای استفاده در گوشی و تبلت ایده‌آل.

انواع و اقسام کارت حافظه

قبل از هر چیز بهتر است ببینیم تفاوت فلش درایو‌های یو‌اس‌بی و کارت‌های SD با SSD در چه مواردی خلاصه می‌شود.

فلش‌درایو USB

درون فلش‌های USB که نام دیگرشان کول‌دیسک است هم از حافظه‌های فلش استفاده شده است. یک برد مدار چاپی با چند تراشه‌ی حافظه و کنترلر حافظه و در نهایت یک پورت یو‌اس‌بی چیزی است که یک فلش درایو را تکمیل می‌کند. کنترلر حافظه در فلش‌ها بسیار ساده است و خبری از فرمور یا سفت‌افزاری که در درایوهای SSDD می‌بینیم، نیست. قابلیت‌ها هم محدود است.

درون یک فلش درایو USB

فلش درایوهای USB هم مثل کارت‌های حافظه‌ی SD و میکرواس‌دی، سرعت‌های متفاوتی دارند و در کلاس‌های مختلف طبقه‌بندی می‌شوند که بعداً در این خصوص مقاله‌ای آماده می‌کنم. در مجموع سرعت حافظه‌های یو‌اس‌بی و کارت‌های مختلف حافظه نسبت به SSD و رم کامپیوتر بسیار کمتر است و لذا معمولاً کسی روی آنها برنامه و یا سیستم عامل نصب نمی‌کند.

SSD، عملکرد بالا و قابلیت‌های بیشتر

درایو حالت جامد یا در گذشته دیسک حالت جامد هر دو به صورت مخفف SSD گفته می‌شود. در اصل SSD مخفف Solid State Disk است و در رده‌ی حافظه‌های فلش قرار می‌گیرد. اس‌اس‌دی مثل هارددیسک‌های مغناطیسی شامل یک دیسک سخت که در حالت کار مدام در چرخش است، نیست و به همین علت نسبت به ضربه و حرکت حساس نیست.

در SSD هم از حافظه‌های فلش NAND استفاده شده که خود انواعی مثل TLC، MLC و SLC دارد، بعداً در مقاله‌ای جداگانه این موارد را  مقایسه خواهم کرد. تفاوت اینجاست که کیفیت حافظه و در نتیجه عملکرد آن بسیار متفاوت است. به همین علت است که وقتی از رم کامپیوتر صحبت می‌کنیم، قیمت‌ها بسیار بالاست، وقتی از SSD حرف می‌زنیم، قیمت کمتر است ولیکن نسبت به هارد دیسک‌ها و کارت‌های حافظه، گران‌تر تمام می‌شود و در نهایت به حافظه‌های فلش ارزان‎قیمت می‌‎رسیم که هزینه و عملکردشان در سطح پایین‌تری قرار دارد.

تراشه‌های حافظه روی برد مدار چاپی درون یک SSD

تفاوت دیگر درایو حالت جامد، کنترلر آن است که با یک فرمور قابل ارتقا، عملیات خواندن و نوشتن از روی حافظه را انجام می‌دهد. کنترلر برای ارتقای عملکرد کارهای مختلفی انجام می‌دهد، مثلاً خواندن و نوشتن را در تمام بخش‌های حافظه پخش می‌کند تا هم فرسایش کمتری متوجه تمام بخش‌ها شود و هم سرعت بیشتر باشد. شاید بتوان این روش کار را به RAID تشبیه کرد که از چند هارددیسک به صورت هم‌زمان استفاده می‌کند تا سرعت کار افزایش یابد. وقتی فایلی را در SSD کپی می‌کنیم، ممکن است این فایل روی ۲۰ تراشه‌ی حافظه پخش شود. لذا سرعت نوشتن هم ممکن است ۲۰ برابر باشد.

نمونه‌ای از اس‌اس‌دی‌های امروزی با کنترلر و حافظه‌های Flash را در تصویر زیر می‌بینیم:

کنترلر SSD و تراشه‌های حافظه‌ی فلش NAND

کنترلر اس‌اس‌دی امکانات بیشتری هم دارد، مثلاً بحثی که مطرح شد یعنی تقسیم کار به گونه‌ای که فرسایش حافظه یکنواخت باشد. به این ویژگی Wear Leveling یا یکنواختی سطح فرسایش گفته می‌شود که در درایوهای حالت جامد امروزی، کاملاً متداول است.

قابلیت دیگری که بسیار معروف است، TRIM نام دارد. در مورد TRIM مقاله‌ی دیگری خواهم نوشت اما خلاصه‌ی داستان این است که  بلوک‌های داده را پس از دیلیت کردن فایل، پاک‌سازی می‌کند تا هنگام نوشتن فایلی دیگر، نیاز به پاکسازی بلوک و سپس نوشتن داده نباشد و از این رو سرعت کلی درایو را افزایش می‌دهد. TRIM از قابلیت‌های کنترلر درایو حالت جامد است و نیازی به استفاده از نرم‌افزارهای کمکی برای انجام عملی شبیه به TRIM نیست.

TRIM صفحات ۴ کیلوبایتی یک بلوک ۲۵۶ کیلوبایتی را کاملاً پاک می‌کند

اس‌اس‌دی را به طور معمول به پورت‌های سریعی مثل ساتا اکسپرس، mSATA و SATA 3.0 متصل می‌کنند. SATA 2.0 محدودیت سرعت ۶ گیگابیت در ثانیه‌ای معادل ۳۷۵ مگابایت بر ثانیه دارد که برای اس‌اس‌دی‌های سریع امروزی کافی نیست چرا که امروزه اس‌اس‌دی‌های معمولی هم به سرعت‌هایی مثل ۴۵۰ مگابایت بر ثانیه دست پیدا می‌کنند. فلش درایو‌های USB 3.0 یا کارت‌خوان‌هایی که از باس UHS-II برخوردارند، سرعت کمتری دارند.

سرعت پورت مشخص کننده‌ی سرعت ابزار ذخیره‌سازی نیست، سرعت کم یا به عبارتی پهنای باند کم یک باس یا پورت، ممکن است مانع از فعالیت ابزار با تمام سرعت ذاتی آن شود حال آنکه برخی وسایل ذخیره‌سازی مثل هارددیسک‌ها، به خودی خود کند هستند و استفاده از پورت سریعی مثل ساتااکسپرس، منجر به افزایش محسوس سرعت نمی‌شود.

eMMC و MMC چه تفاوت و کاربردهایی دارند؟

MMC مخفف MultiMediaCard است، روشن است که کاربرد آن مالتی‌مدیا یعنی صدا و تصویر و عکس است. کارت‌های حافظه‌ی SD شبیه MMC هستند که البته برخی بهینه‌سازی‌ها در استاندارد SD صورت گرفته به طوری این روزها در کمتر ابزاری اسلات کارت حافظه‌ی MMC می‌بینیم. اما در مورد eMMC وضعیت فرق می‌‌کند چرا که این کلاس حافظه و استاندارد آن، هنوز هم پابرجاست و رو به پیشرفت است.

حافظه‌ی eMMC مونتاژ شده روی PCB

eMMC مخفف Embedded MultiMediaCard و به معنی کارت حافظه‌ی مالتی‌مدیای توکار است. منظور از توکار که گاهی به آن نهفته یا داخلی هم گفته می‌شود این است که این نوع حافظه درون ابزارهای مختلف قابل استفاده است و به عبارتی حافظه‌ی داخلی است نه حافظه‌ی خارجی و قابل جدا شدن. البته تفاوت eMMC با SSD همچنان پابرجاست، یعنی هم MMC و هم eMMC از نظر عملکرد بسیار کندتر از SSDهای امروزی هستند.

ویژگی خاص eMMC به کنترلر آن مربوط می‌شود که اجازه‌ی بوت کردن سیستم عامل را می‌دهد و لذا برای تبلت‌ها و گوشی‌های اندرویدی بسیار مناسب است. البته ویندوز، Chrome OS یا iOS هم از روی همین حافظه‌ها بوت و اجرا می‌شوند. مقدار و مشخصات eMMC به صورت کامل یا مختصر در صفحه مشخصات محصولات درج می‌شود.

حافظه‌ی داخلی یک نوت‌بوک از نوع eMMC

eMMC مثل اس‌اس‌دی دارای تراشه‌های مختلف در یک درایو نیست، باس ارتباطی آن کندتر است، قابلیت‌های و فرمور اس‌اس‌دی را ندارد و در یک کلام ویژه‌ی محصولات ارزان است. حتی ممکن است در لپ‌تاپ‌هایی که به مرز ۲۰۰ دلار نزول کرده‌اند هم از این حافظه‌ها استفاده شود چرا که هم کوچک و سبک است و هم ارزان تمام می‌شود.

مزایای eMMC

با توجه به موضوعات بیان شده ممکن است تصور کنید که eMMC چیز خوبی نیست و بهتر است از حافظه‌های سریع‌تر استفاده شود ولیکن نمی‌توان مزایای آن را نادیده گرفت.

مثلاً در دوربین دیجیتال یا فیلم‌برداری، لزوماً به یک SSD سریع، عظیم‌الجثه و گران نیاز نداریم. همین مسأله در مورد گوشی‌ها و تبلت‌های ارزان امروزی هم مطرح است.

دسته‌ی دیگر eMMCها که از نظر کیفیت به دیسک‌های حالت جامد نزدیک هستند و صد البته گران‌تر تمام می‌شوند اما در تبلت‌های رده اول چاره‌ای جز استفاده از این نوع حافظه‌ها نیست. اگر استفاده از یک اس‌اس‌دی در اندازه‌ی کامل ممکن بود، می‌شد eMMC را کنار گذاشت ولیکن eMMC موارد کاربرد خود را دارد و نمی‌توان آن را به کلی کنار گذاشت.

جی ال ایکس غوغا کرد

چند روزی دنبال یک تبلت ویندوزی با کیفیت و پرسرعت با مشخصات بالا می گشتم. دهها برند را بررسی کردم. انواع برند های معروف و غیر معروف و چینی را بررسی کردم. مایکروسافت بود که قیمتش انصافا به جیب ما نمی خورد. همه بالای دو میلیون و .... . مارک های دیگه هم بود . من که خیلی باطری و سی پی یو مهم بود، گشتم دنبال یک تبلت با سی پی یو سری اتم z8300  ولی در این سی پی یو نیز قیمت ها بالا بود. البته سی پی یو بالاتری هم برای تبلت آمده که قیمت آن بالای یک و پانصد هزینه بر می دارد. و آن سی پی یو core m 6y30 بود که متعلق به نسل هفت شرکت اینتل هست. 

بالاخره پس از کلی جستجو به تبلت ساخت شرکت ایرانی جی ال ایکس رسیدم. خیلی تعجب کردم. یک تبلت 11.6 اینچی با سی پی یو Z8300 و صفحه فول اچ دی و دارای داکت کیبورد و با باطری 8000 میلی آمپری واقعا نظرم رو جلب کرد. آخه نسبت به قیمت های همچینن تبلتی آنهم با داکت و این همه امکانات خیلی خوب و عالی بود. و قیمتش هم فقط 700 تومن بود اما به صورت پیش فروش. خلاصه 15 اسفند امسال سفارش دادم. گفتند از 15 فروردین شروع تحویل این تبلت ها به مشتریان است. 

متاسفانه مردم عادت دارند از جنس های ایرانی بد بگن و فقط انتقاد کنن ولی وقتی پای چنس های خارجی مخصوصا مارک های معروف به میان میاد مثل ایسوس و سامسونگ، متاسفانه مثل بت می پرستندشون. این خیلی بده و بی انصافیه جنس به این با کیفیتی را شرکت ایرانی جی ال ایکس درست کنه بعد بیاییم برویم جنس معادل خارجی رو با کیفیت پایین تر و قیمت گران تر بخریم به صرف این که برند هست.

بعضی ها میگن این که اکثر قطعاتش خارجی هست. بله درسته خیلی چیزهاش خارجیه اما حداقل داخل ایران مونتاژ می شه. حداقل چهارتا جوان ایرانی توش کار می کنن و از این راه یک تولیدی با برند خودمون تولید می کنن. البته یک دفعه نمی شه همه قطعات رو مثل شرکت اینتل خودمون تولید کنیم ولی داریم تلاشمون رو می کنیم. و این نیاز به حمایت مردم و ما جوانان داره که ازشون بخریم که بتونن جنسای با کیفیت تر و بهتری تولید کنن.

این هم عکس تبلت:

و اما چیزی که خیلی برام جالب توجه بود گوشی اخیر این شرکت هست که به نام آریا هستش. واقعا تعجب کردم که گوشی به این زیبایی و با کیفیتی رو تونستن بزنن و حداقل مونتاژ کنن. بعد هم با قیمت واقعا مناسب.

سی پی یو هشت هسته ای p10 با معماری 64بیتی- 4 گیگابایت رم- صفحه 5.5 فول اچ دی- باطری 4000 میلی امپر که قشنگ تا 2 روز کامل رو جواب می ده و اخ هم نمی گه. دوربین جذاب 21 مگاپیکسلی با لرزشگیر. این مشخصات خیلی عالیه برای یک گوشی که قیمتش 900 تومان باشه. 64 گیگ حافظه داخلی که واقعا فوق العاده هست. گرافیک t860 که جواب خیلی از سنگین ترین بازی ها رو هم می ده.

همیشه می گفتم چرا شرکت ایرانی جی ال ایکس گوشی نمی سازه که دارای حسگر ژیروسکوپ باشه و بشه باهاش از عینک vr هم استفاده کرد و واقعیت مجازی را هم تجربه کرد؟ که دیدم درست کرد و خیلی خوشحال شدم

به همه کسانی که می خواهن گوشی خوب و بالای یک میلیون تومن بخرن، این گوشی واقعا قوی هست و جواب کار هر کسی رو می ده.

آفرین به دست اندرکاران شرکت جی ال ایکس. ان شاالله روزی بیاد که یک گوشی رو با همه قطعات خودمون تولید کنیم و حرفی برای گفتن توی این بازار گوشی ها داشته باشیم

این هم عکس گوشی:

موفق باشید- سال خوبی داشته باشید-

ایرانی بخرید

نحوه عملی سیم کشی مهتابی تکی و دوتایی

با سلام. امروز علاقه مند به نحوه سیم کشی داخل لامپ های مهتابی بودم. سرچی کردم به مطلب کاربردی زیر رسیدم. امیدوارم به درد شما هم بخوره:

لامپ مهتابی ازیک لوله شیشه ای محتوی گازآرگون تشکیل شده که یک قطره جیوه داخل لولهقرارداردودردوطرف لوله دوالکترودفنریشکل ازجنس تنگستن قرارداردکه براثرعبورجریان گرم شده والکترون ازخودپخش می کندوچون سطح داخلی لوله ازفلورسنت پوشیده شده براثربرخوردالکترون به آن نورپخش می شود.
ضمنا چون لامپ مهتابی برای ابتدای کارولتاژبالای لازم دارد به یک ترانس احتیاج داردهمچنین احتیاج به یک استارت نیز می باشدکه درابتدابرای گرم کردن دوالکترودفنری شکل بایدوصل شودوپس از مدتی به طوراتومات قطع شوددرداخل استارت یک خازن کوچک قرارداردتاپارازیتهای استارت راگرفته تاروی دستگاهای صوتی اثرنگذارد.
عمرمتوسط لامپ مهتابی:
7500تا15000ساعت می باشدوباولتاژ220تا230ولت کارمی کنداگرولتاژخارج ازاین محدوده باشدعمرمهتابی کاهش میابد.
برای دوام مهتابی باهربارروشن کردن بایدحداقل 3ساعت روشن بماندروشن وخاموش کردن پی درپی باعث کم شدن عمرمهتابی می شود.
طول لامپ مهتابی ووات آنها:لامپ های مهتابی 20و40وات می باشدکه اولی طولش 60سانتی مترودومی طولش 120سانتی مترمی باشد.امتیازلامپهای مهتابی مصرف کم برق آنهامی باشد.
سیم کشی عملی مهتابی:

سیم کشی عملی دومهتابی بایک ترانس:
لامپ مهتابی وترانس آن برحسب وات انتخاب می شوددرشکل زیراگرهرلامپ40وات باشدچون دولامپ وجودداردبایدترانس 80وات انتخاب شود.

عیب یابی مهتابی:
مهتابی روشن نمی شود:
لامپ جابه جاشود،استارت عوض شود،لامپ عوض شود،سیم کشی برسی شود،ترانس تست شود.
مهتابی به سختی روشن می شود:
استارت عوض شود،لامپ عوض شود،ترانس مهتابی عوض شود،برق شهرضعیف است.
مهتابی روشن وخاموش می شود:
استارت عوض شود،لامپ عوض شود.
اگردوطرف مهتابی سرخ بود:
استارت عوض شودفلامپ عوض شود.
دوطرف لامپ سیاه است:
استارت عوض شود،لامپ شل است،لامپ خراب است،(اگراین عیب زودبه زوددیده شودیابرق شهرضعیف است یاسیم کشی اشتباه است.
مهتابی صدای وزوزمی کند:
ابتدادوپیچ ترانس مهتابی محکم شوداگردرست نشدترانس مهتابی عوض شود.

شبکه اجتماعی جالب «سروش»

تازگی اپلیکیشن این شبکه رو روی گوشیم نصب کردم. واقعا از کیفیت اون حیرت زده شدم. شبیه واتس آپ یا تلگرام اما با تعداد زیادی گروه و کانال و امکان چت خصوصی در محیط ایران. نه در محیط کشورهای دور. قابلیت آپلود عکس و فیلم. قابلیت ارسال استیکر و اضافه کردن استیکرهای گوناگون از دیگر قابلیت های این شبکه اجتماعی جالب هست. 

جالبه که سروش پیام هاش بسیار سریع می رسه. قطعی اون بسیار کمه و کاربراش هم خیلی زیاد شدن. پیام ها و نوتیفیکیشن های جالبی میده در پیام های گروهی یا شخصی و شما می تونید هر لحظه از هر پیام مطلع بشید. صفحه اصلیش خلاقانه طراحی شده و به چهارجهت که بکشید چهار موضوع مختلف رو در شبکه اجتماعی میاره. 

فقط یک مشکلی که خیلی از این شبکه های اجتماعی هم داخلی هم خارجی دارن اینه که نسخه کامپیوتری بیرون نمیدن. واقعا کاربردی هست و خیلی نیازه. الان تلگرام یکی از علل موفقیتش اینه که از همون اول نسخه کامپیوتر و ویندوز رو منتشر کرد که هر کسی گوشی نداره یا حداقل با گوشی کار نمی کنه هم بتونه از شبکه اجتماعی موبایلی با خبر بشه. مثلا یکی از علل این که اکثر سایت های مهم سعی کردن کانال تلگراه راه بندازن اینه که هم روی موبایل و هم روی کامپیوتر همزمان دیده بشن. وبگردی معمولا با کامپیوتر انجام می شه و کانال تلگرام از طریق وب رو مردم بیشتر در کامپیوترشون باز می کنن. این هم یک نکته.

در نهایت توصیه اکید می کنم حتما کنار اینستا و سایر شبکه هایی که نصبیدید، این رو هم بنصبید واقعا جالب و جذاب هس. 

یواش یواش بیاییم توی ایران!!!!!

امکاناتش هم عکس پایینه:!!

و این هم یک عکس دیگه فقط خیلی بزرگه....خب چی کار کنم؟!

پردازنده چطور ساخته می شود؟

جالب است. همه وبلاگ ها در مورد چیزهایی راه اندازی می شود که نویسنده می داند...اما این وبلاگ برعکس...در مورد چیزهایی است که نویسنده نمی داند!! 

سوالات زیادی در مورد پردازنده برای بنده مطرح است. مثلا اینکه پردازنده در یک سیستم رایانه ای مثل لپ تاپ یا موبایل دقیقا چه کاری انجام می دهد؟ این که گفته می شود مغز متفکر و محاسبه گر کامپیوتر پردازنده است، دقیقا به چه معناست؟ چگونه می گویند کامپیوتر یک وسیله هوشمند است؟ وسیله که موجود زنده نیست. پس چطور می تواند هوشمند باشد. فقط می توان گفت باید برنامه ریزی شده باشد توسط یک مغز هوشمند که مغز انسان باشد. خب حال، پردازنده چطور فکر می کند و دستورات خاصی را می دهد؟ سیستم محاسبه گری پردازنده چطور است؟

اینها ممکن است سوالات یک شخص مبتدی در حوزه الکترونیک و رایانه باشد، اما برای ذهن ما مطرح شده است.

من در مورد یک سوال که پردازنده را چطور می سازند و تکنولوژی نانومتری چطور در آن بکار می رود یک مقاله پیدا کرده ام که آن را در پایین می آورم:

چگونه از شن به سیلیکون و از سیلیکون به پردازنده می‌رسیم‌؟

درحالی‌که شرکت‌های پیشگام در صنعت میکروالکترونیک و تولید پردازنده‌ها، به تکنولوژی‌های بسیار پیشرفته‌ای دست یافته‌اند و ما هر روز با دستگاه‌های مجهز به چنین محصولاتی کار می‌کنیم، مناسب است تا یک‌ بار دیگر نگاهی به فرایند تولید پردازنده‌ها بیندازیم، فرایندی که در آن اساساً از ماده اولیه‌ای مانند شن، مدارات مجتمع فوق‌ظریفی مانند پردازنده P4 به‌دست می‌آید. 

ماده اولیه امروزه همه می‌دانند که ماده اولیه پردازنده‌ها همچون دیگر مدارات مجتمع الکترونیکی، سیلیکون است. در واقع سیلیکون همان ماده‌ سازنده شیشه است که از شن استخراج می‌شود. البته عناصر بسیار دیگری هم در این فرایند به‌کار برده می‌شوند و لیکن از نظر درصد وزنی، سهم مجموع این عناصر نسبت به سیلیکون به‌کار رفته در محصول نهایی بسیار جزئی است. 

آلومینیوم یکی از مواد دیگری است که در فرایند تولید پردازنده‌ها اهمیت زیادی دارد. هرچند که در پردازنده‌های مدرن، مس به‌تدریج جایگزین آلومینیوم می‌شود. 

علاوه بر آنکه فلز مس دارای ضریب هدایت الکتریکی بیشتری نسبت به آلومینیوم است، دلیل مهم‌تری هم برای استفاده از مس در طراحی پردازنده‌های مدرن امروزی وجود دارد. یکی از بزرگ‌ترین مسائلی که در طراحی پردازنده‌های امروزی مطرح است، موضوع نیاز به ساختارهای فیزیکی ظریف‌تر است. به‌یاد دارید که اندازه‌ها در پردازنده‌های امروزی در حد چند ده نانومتر هستند. پس ازآنجایی‌که با استفاده از فلز مس، می‌توان اتصالات ظریف‌تری ایجاد کرد، این فلز جایگزین آلومینیوم شده است.

آماده‌سازی فرایند‌های تولید قطعات الکترونیکی از یک جهت با بسیاری از فرایند‌های تولید دیگر متفاوت است. در فرایند‌های تولید قطعات الکترونیک، درجه خلوص مواد اولیه مورد نیاز در حد بسیار بالایی اهمیت بسیار زیادی دارند. اهمیت این موضوع در حدی است که از اصطلاح electronic grade برای اشاره به درجه خلوص بسیار بالای مواد استفاده می‌شود. 

به همین دلیل مرحله‌ مهمی به‌نام آماده‌سازی در تمامی فرایند‌های تولید قطعات الکترونیک وجود دارد. در این مرحله درجه خلوص موارد اولیه به روش‌های گوناگون و در مراحل متعدد افزایش داده می‌شود تا در نهایت به مقدار خلوص مورد نظر برسد. درجه خلوص مواد اولیه مورد نیاز در این صنعت به اندازه‌ای بالا است که توسط واحد‌هایی مانند ppm به معنی چند اتم ناخالصی در یک میلیون اتم ماده اولیه، بیان می‌شوند. 

آخرین مرحله خالص‌سازی ماده سیلیکون، به‌این صورت انجام می‌شود که یک بلورِ خالص سیلیکون درون ظرف سیلیکون مذاب خالص شده قرار داده می‌شود، تا بلور بازهم خالص‌تری در این ظرف رشد کند (همان‌طور که بلورهای نبات در درون محلول اشباع شده به‌دور یک ریسمان نازک رشد می‌کنند). در واقع به این ترتیب، ماده سیلیکون مورد نیاز به‌صورت یک شمش تک کریستالی تهیه می‌شود (یعنی تمام یک شمش بیست سانتی‌متری سیلیکون، یک بلور پیوسته و بدون نقص باید باشد!). 

این روش در صنعت تولید چیپ‌ به روش CZ معروف است. تهیه چنین شمش تک بلوری سیلیکون آن‌قدر اهمیت دارد که یکی از تحقیقات اخیر اینتل و دیگر شرکت‌های تولید‌کننده پردازنده، معطوف تولید شمش‌های سی‌سانتی‌متری سیلیکون تک‌بلوری بوده است. درحالی‌که خط تولید شمش‌های بیست سانتی‌متری سیلیکون هزینه‌ای معادل 5/1 میلیارد دلار در بر دارد، شرکت‌های تولید کننده پردازنده، برای به‌دست آوردن خط تولید شمش‌های تک بلوری سیلیکون سی سانتی‌متری، 5/3 میلیارد دلار هزینه می‌کنند. 

موضوع جالب توجه در این مورد آن است که تغییر اندازه شمش‌های سیلیکون تک‌بلوری، تا کنون سریع‌تر از یک‌بار در هر ده‌ سال نبوده است.

پس از آنکه یک بلور سیلیکونی غول‌آسا به شکل یک استوانه تهیه گشت، گام بعدی ورقه ورقه بریدن این بلور است. هر ورقه نازک از این سیلیکون، یک ویفر نامیده می‌شود که اساس ساختار پردازنده‌ها را تشکیل می‌دهد. در واقع تمام مدارات یا ترانزیستورهای لازم، بر روی این ویفر تولید می‌شوند. هر چه این ورقه‌ها نازک‌تر باشند، عمل برش بدون آسیب دیدن ویفر مشکل‌تر خواهد شد. 

از طرف دیگر این موضوع به معنی افزایش تعداد چیپ‌هایی است که می‌توان با یک شمش سیلیکونی تهیه کرد. در هر صورت پس از آنکه ویفر‌های سیلیکونی بریده شدند، نوبت به صیقل‌کاری آنها می‌رسد. ویفر‌ها آنقدر صیقل داده می‌شوند که سطوح آنها آیینه‌ای شود. کوچکترین نقصی در این ویفر‌ها موجب عدم کارکرد محصول نهایی خواهد بود. به همین دلیل، یکی دیگر از مراحل بسیار دقیق بازرسی محصول در این مرحله صورت می‌گیرد. در این گام، علاوه بر نقص‌های بلوری که ممکن است در فرایند تولید شمش سیلیکون ایجاد شده باشند، نقص‌های حاصل از فرایند برش کریستال نیز به‌دقت مورد کنکاش قرار می‌گیرند. 

پس از این مرحله، نوبت به ساخت ترانزیستور‌ها بر روی ویفر سیلیکونی می‌رسد. برای این‌کار لازم است که مقدار بسیار دقیق و مشخصی از ماده دیگری به درون بلور سیلیکون تزریق شود. بدین معنی که بین هر مجموعه اتم سیلیکون در ساختار بلوری، دقیقاً یک اتم از ماده دیگر قرار گیرد. در واقع این مرحله نخستین گام فرایند تولید ماده نیمه‌هادی محسوب می‌شود که اساس ساختمان قطعات الکترونیک مانند ترانزیستور را تشکیل می‌دهد. ترانزیستورهایی که در پردازنده‌های امروزی به‌کار گرفته می‌شوند، توسط تکنولوژی CMOS تولید می‌شوند. 

CMOS مخفف عبارت Complementary Metal Oxide Semiconductor است. در اینجا منظور از واژه Complementaryآن است که در این تکنولوژی، از تعامل نیمه‌هادی‌های نوع n و p استفاده می‌شود. 

بدون آنکه بخواهیم وارد جزئیات فنی چگونگی تولید ترانزیستور بر روی ویفر‌های سیلیکونی بشویم، تنها اشاره می‌کنیم که در این مرحله، بر اثر تزریق مواد گوناگون و همچنین ایجاد پوشش‌های فلزی فوق نازک (در حد ضخامت چند اتم) در مراحل متعدد، یک ساختار چند لایه و ساندویچی بر روی ویفر سیلیکونی اولیه شکل می‌گیرد. در طول این فرایند، ویفر ساندویچی سیلیکونی در کوره‌ای قرار داده می‌شود تا تحت شرایط کنترل‌شده و بسیار دقیق (حتی در اتمسفر مشخص)، پخته می‌شود و لایه‌ای از SiO2 بر روی ویفر ساندویچی تشکیل شود. 

در جدیدترین فناوری اینتل که به تکنولوژی 90 نانومتری معروف است، ضخامت لایه SiO2 فقط 5 اتم است! این لایه در مراحل بعدی دروازه یا gate هر ترانزیستور واقع در چیپ پردازنده خواهد بود که جریان الکتریکی عبوری را در کنترل خود دارد (ترانزیستورهای تشکیل دهنده تکنولوژی CMOS از نوع ترانزیستورهای اثر میدانی یا Field Effect Transistor :FET نامیده می‌شوند. در این ترانزیستورها، جریان الکتریکی از اتصالی به‌نام Source به اتصال دیگری به‌نام Drain جریان می‌یابد. وظیفه اتصال سوم به‌نام Gate در این ترانزیستور، کنترل و مدیریت بر مقدار و چگونگی عبور جریان الکتریکی از یک اتصال به اتصال دیگر است). 

آخرین مرحله آماده‌سازی ویفر، قرار دادن پوشش ظریف دیگری بر روی ساندویچ سیلیکونی است که photo-resist نام دارد. ویژگی این لایه آخر، همان‌طور که از نام آن مشخص می شود، مقاومت در برابر نور است. در واقع این لایه از مواد شیمیایی ویژه‌ای ساخته شده است که اگر در معرض تابش نور قرار گرفته شود، می‌توان آن‌را در محلول ویژه‌ای حل کرده و شست و در غیر این صورت (یعنی اگر نور به این پوشش تابانده نشده باشد)، این پوشش در حلال حل نخواهد شد. فلسفه استفاده از چنین ماده‌ای را در بخش بعدی مطالعه خواهید کرد.ماسک کردن این مرحله از تولید پردازنده‌ها، به‌نوعی از مراحل قبلی کار نیز مهم‌تر است. در این مرحله عمل فتولیتوگرافی

(Photolithography) بر روی ویفر ساندویچی انجام می‌شود. در واقع آنچه در این مرحله انجام می‌شود آن است که بر روی ویفر سیلیکونی، نقشه و الگوی استنسیل مشخصی با استفاده از فرایند فتولیتوگرافی چاپ می‌شود، تا بتوان در مرحله بعدی با حل‌کردن و شستن ناحیه‌های نور دیده به ساختار مورد نظر رسید (ازآنجایی که قرار است نقشه پیچیده‌ای بر روی مساحت کوچکی چاپ شود، از روش فتولیتوگرافی کمک گرفته می‌شود.

در این روش نقشه مورد نظر در مقیاس‌های بزرگتر- یعنی در اندازه‌هایی که بتوان در عمل آنرا تولید کرد، مثلاً در مربعی به مساحت یک متر مربع - تهیه می‌شود. سپس با تاباندن نور به الگو و استفاده از روش‌های اپتیکی، تصویر الگو را بر روی ناحیه بسیار کوچک ویفر می‌تابانند. مثلاً الگویی که در مساحت یک متر مربع تهیه شده بود، به تصویر کوچکی در اندازه‌های چند میلیمتر مربع تبدیل می‌شود!). در این موارد چند نکته جالب توجه وجود دارد. نخست آنکه الگوها و نقشه‌هایی که باید بر روی ویفر چاپ شوند، آنقدر پیچیده هستند که برای توصیف آنها به 10 گیگابایت داده نیاز است. 

در‌واقع می‌توان این موضوع را به حالتی تشبیه کرد که در آن قرار است نقشه‌ای مانند نقشه یک شهر بزرگ با تمام جزئیات شهری و ساختمانی آن بر روی ویفر سیلیکونی به مساحت چند میلی‌متر مربع، چاپ شود. نکته دیگر آنکه در ساختمان چیپ‌های پردازنده، بیش از بیست لایه مختلف وجود دارد که برای هر یک از آنها لازم است چنین نقشه‌هایی لیتوگرافی شود. 

موضوع دیگری که بد نیست در اینجا ذکر‌شود، آن است که همانطور که از دروس دبیرستانی ممکن است به‌یاد داشته باشید، نور در لبه‌های اجسام دچار انحراف از مسیر راست می‌شود. پدیده‌ای که به پراش یا Diffraction معروف است. هرچه لبه‌های اجسامی که در مسیر تابش واقع شده‌اند، کوچک‌تر یا ظریف‌تر باشند، پدیده پراش شدید‌تر خواهد بود. 

در واقع یکی از بزرگ‌ترین موانع تولید پردازنده‌هایی که در آنها از ساختار‌های ظریف‌تری استفاده شده باشد، همین موضوع پراکندگی یا تفریق نور است که باعث مات‌شدن تصویری می‌شود که قرار است بر روی ویفر چاپ شود. برای مقابله با این مسئله، یکی از موثرترین روش‌ها، آن است که از نوری در عمل فتولیتوگرافی استفاده کنیم که دارای طول موج کوچک‌تری است (بر اساس اصول اپتیک، هرچه طول موج نور تابانده شده کوچک‌تر باشد، شدت پدیده پراکندگی نور در لبه‌های اجسام کمتر خواهد بود). برای همین منظور در تولید پردازنده‌ها، از نور UV (ماورای بنفش) استفاده می‌شود. 

در واقع برای آنکه بتوان تصویر شفاف و ظریفی در اندازه‌ها و مقیاس آنچنانی بر روی ویفر‌ها تولید کرد، تنها طول‌ موج ماورای بنفش جوابگو خواهد بود. اما اگر بخواهیم در نسل بعدی پردازنده‌ها، از الگوهای پیچیده‌تری استفاده کنیم، تکلیف چه خواهد بود؟ در تئوری می‌توان از تابشی با طول موج بازهم کوتاه‌تری استفاده کرد. اما مشکل در اینجا است که تابش با طول موج کوتاه‌تر به معنی استفاده از نوعی اشعه ایکس است. می‌دانید که چنین اشعه‌ای بیشتر از آنکه قادر باشد تصویری از نقشه مورد نظر بر روی ویفر ایجاد کند، به‌علت قابلیت نفوذ زیاد، از تمامی نواحی الگو به‌طور یکسان عبور خواهد کرد! 

از موارد فوق که بگذریم، پس از آنکه نقشه مورد‌نظر بر روی ویفر چاپ شد، ویفر درون محلول شیمیایی ویژه‌ای قرار داده می‌شود تا جاهایی که در معرض تابش واقع شده‌اند، در آن حل شوند. بدین ترتیب شهر مینیاتوری را بر روی ویفر سیلیکونی تجسم کنید که در این شهر خانه‌ها دارای سقفی از جنس SiO2 هستند (مکان‌هایی که نور ندیده‌اند و در‌نتیجه لایه مقاوم در برابر حلال مانع از حل شدن ( SiO2 بوده است). خیابان‌های این شهر فرضی نواحی که مورد تابش نور واقع شده‌اند و لایه مقاوم آن و همچنین لایه SiO2 در حلال حل شده‌اند) از جنس سیلیکون هستند.

تکرارپس از این مرحله، لایه photo-resist باقی مانده از روی ویفر برداشته می‌شود. در این مرحله ویفری در اختیار خواهیم داشت که در آن دیواره‌ای از جنس SiO2 در زمینی از جنس سیلیکون واقع شده‌اند. پس از این گام، یکبار دیگر یک لایه SiO2 به همراه پلی‌سیلیکون (Polysilicon) بر روی ویفر ایجاد شده و بار دیگر لایه photo-resist جدیدی بر روی ویفر پوشانده می‌شود.

همانند مرحله قبلی، چندین بار دیگر مراحل تابش نور و در حلال قرار دادن ویفر انجام می‌شوند. بدین ترتیب پس از دست یافتن به ساختار مناسب، ویفر در معرض بمباران یونی مواد مختلف واقع می‌شود تا نیمه‌هادی نوع n و p بر روی نواحی سیلیکونی باقی‌مانده تشکیل شوند. به این وسیله، مواد مشخصی در مقادیر بسیار کم و دقیق به‌درون بلور سیلیکون نفوذ داده می‌شوند تا خواص نیمه‌هادی نوع n و p به‌دست آیند. تا اینجای کار، یک لایه کامل از نقشه الکترونیکی ترانزیستوری دوبعدی بر روی ویفر سیلیکونی تشکیل شده است. 

با تکرار مراحل فوق، عملاً ساختار لایه‌ای سه بعدی از مدارات الکترونیکی درون پردازنده تشکیل می‌شود. در بین هر چند لایه، از لایه‌ای فلزی استفاده می‌شود که با حک کردن الگو‌های مشخص بر روی آنها به همان روش‌های قبلی، لایه‌های سیم‌بندی بین المان‌ها ساخته شوند. پردازنده‌های امروزی اینتل، مثلاً پردازنده پنتیوم چهار، از هفت لایه فلزی در ساختار خود بهره می‌گیرد. پردازنده AMD Athlon 64 از 9 لایه فلزی استفاده می‌کند. 

غربال کردن 

تولید ساندویچ‌های پیچیده تشکیل شده از لایه‌های متعدد سیلیکون، فلز و مواد دیگر، فرایندی است که ممکن است روزها و حتی هفته‌ها به‌طول انجامد. در تمامی این مراحل، آزمایش‌های بسیار دقیقی بر روی ویفر سیلیکونی انجام می‌شود تا مشخص شود که آیا در هر مرحله عملیات مربوطه به‌درستی انجام شده‌اند یا خیر. علاوه بر آن در این آزمایش‌ها کیفیت ساختار بلوری و بی‌نقص ماندن ویفر نیز مرتباً آزمایش می‌شود. پس از این مراحل، چیپ‌هایی که نقص نداشته باشند، از ویفر بریده می‌شوند و برای انجام مراحل بسته‌بندی و نصب پایه‌های پردازنده‌ها به بخش‌های ویژه‌ای هدایت می‌شوند.

این مراحل واپسین هم دارای پیچیدگی‌های فنی خاصی است. به عنوان مثال، پردازنده‌های امروزی به علت سرعت بسیار بالایی که دارند، در حین کار گرم می‌شود. با توجه با مساحت کوچک ویفر پردازنده‌ها و ساختمان ظریف آنها، درصورتی‌که تدابیر ویژه‌ای برای دفع حرارتی چیپ‌ها اندیشیده نشود، گرمای حاصل به چیپ‌ها آسیب خواهد رساند. بدین معنی که تمرکز حرارتی چیپ به حدی است که قبل از جریان یافتن شار حرارتی به رادیاتور خارجی پردازنده، چیپ دچار آسیب خواهد شد. برای حل این مشکل، پردازنده‌های امروزی در درون خود دارای لایه‌های توزیع دما هستند تا اولاً تمرکز حرارتی در بخش‌های کوچک چیپ ایجاد نشود و ثانیاً سرعت انتقال حرارت به سطح چیپ و سپس خنک کننده خارجی، افزایش یابد. 

اما چیپ‌های آزمایش شده باز هم برای تعیین کیفیت و کارایی چندین‌بار آزمایش می‌شوند. واقعیت آن است که کیفیت پردازنده‌های تولید شده حتی در پایان یک خط تولید و در یک زمان، ثابت نیست و پردازنده‌ها در این مرحله درجه‌بندی می‌شوند! (مثل میوه‌ها که در چند درجه از نظر کیفیت طبقه‌بندی می‌شوند). برخی از پردازنده‌ها در پایان خط تولید واجد خصوصیاتی می‌شوند که می‌توانند مثلاً تحت ولتاژ‌ یا فرکانس بالاتری کار کنند. این موضوع یکی از دلایل اصلی تفاوت قیمت پردازنده‌ها است. 

گروه دیگری از پردازنده‌ها، دچار نقص در بخش‌هایی می‌شوند که همچنان آنها را قابل استفاده نگاه می‌دارد. به عنوان مثال، ممکن است برخی از پردازنده‌ها در ناحیه حافظه نهان (Cache) دچار نقص باشند. در این موارد، می‌توان به‌روش‌هایی بخش‌های آسیب دیده را از مدار داخلی پردازنده خارج ساخت. بدین‌ترتیب پردازنده‌هایی به‌دست می‌آیند که مقدار حافظه نهان کمتری دارند. 

بدین ترتیب پردازنده‌هایی مانند Celeron در اینتل و Sempron در شرکت AMD، در خط تولید پردازنده‌های Full cache این شرکت‌ها نیز تولید می‌شوند

نخستین گروه پردازنده‌های پنتیوم چهار اینتل،‌ در مواردی که کاربران این پردازنده‌ها را در شرایط overclock قرار می‌دادند، به‌نوعی از کار می‌افتادند که بعدها به بیماری مرگ ناگهانی مشهور گشت

(در شرایط overClock پردازنده تحت ولتاژ و درنتیجه جریان الکتریکی بالاتری نسبت به مقدار توصیه شده سازنده قرار داده می‌شود.)

در حقیقت این پردازنده‌ها که به‌نوعی نخستین خروجی خط تولید پردازنده‌های اینتل بود که از فلز مس در آنها استفاده می‌شد، دچار نقصی بود که پدیده مهاجرت الکترونی در آن نسبتاً به‌راحتی روی می‌داد. نیازی به یادآوری نیست که اینتل این مسئله را به‌سرعت رفع کرد و در پردازنده‌های پنتیوم کنونی به‌هیچ وجه چنین پدیده‌ای دیده نمی‌شود. 

شبکه اجتماعی اندرویدی باحال «سلام»

یک مدتی بود دنبال یک شبکه اجتماعی ایرانی با امکانات بالا می گشتم. ساینا رو نصب کردم دیدم هم لنگی داره هم سرعتش پایینه. دومین شبکه ای که نصب کردم اسمش «سلام» بود. اولش خیال کردم صرفا جامعه مجازیه، اما بعدا فهمیدم یک نسخه ایرانی از اینستاگرام هست که واقعا روی اون زیبا کار شده.

نصبش مثل تلگ و واتس هست. کد فعال سازی میاد و می زنید. اما خودکار نمی زنه مثل تلگ های جدید.

مثل اینستاگرام 4 قسمت داره و هر قسمتی بهر کاری! قسمت اول کلا هر کسی هر پستی بصورت عکس و متن بگذاره میاد صفحه اول. کاریش هم نمی شه کرد. این ماجرای تب اول بود. پست های ملت رو که باز می کنید می شه لایکشون کنید، نظر بدید و فالوشون کنید.

در تب دوم که همون تب قلب هست: شما در این قسمت می تونید پست های خودتون رو در کل فضای سلام منتشر کنید. هر چی بذارید، همه می بینن و ممکنه لایکتون کنن و نظر بدن. اون چیزی که شما فرستادید و اون چیزی که فالو کردید و از دوستاتون برای شما اومده، توی این تب قلب جمع می شه. جالبه...حتی می تونید پست های خودتون رو هم لایک کنید!! البته اگه دوستش دارید

تب سومی تب چت خصوصیه. هر کسی که عضو شبکه سلام باشه و روی گوشیش نرم افزار نصب باشه و فعالش کرده باشه، توی قسمت بالا عنوان مخاطبین رو انتخاب می کنید و لیستشون میاد. شروع می کنید باهاش چت کردن. استیکر هم یه تعداد محدودی داره و یه تعداد دیگه هم باید دان کنید. سرعتش بد نیست. بعضی موقع ها ممکنه کمی کند بشه که مشکل از سرور هست احتمالا. ولی کارتون راه میندازه

جالبیش اینه که قابلیت راه اندازی گروه و کانال رو هم داره. بسیار شاد شدیم!

تب چهارمی هم تب پروفایله. کلا مشخصاتتون و غیره رو می تونید ویرایش کنید. اونایی که فالو کردید و اونایی که نظر گذاشتن یا لایک کردن در یک قسمتی به نام زنگ هشدار اون بالا نشون می ده که با کلیک روش این اطلاعاتو می بینید.

این کلا توضیح نرم افزار بود: حالا معایبش:

1-      بعضی موقع ها مخاطبا رو دیر باز می کنه.

2-      با بعضی گوشیا پیام بسته شدن می ده و بسته می شه.

3-      استیکرهاش کیفتشون خیلی بالا نیست. تنوعشون هم خیلی زیاد نیست اما خوبه.

4-      بعضی دکمه ها مثل دنبال کردن، کیفتشون پایینه و کوچیکن

5-      سرعت لود عکس پروفایل کمی پایینه و طول می کشه. مثل اوایل واتساپ! توی چت ها، گاهی عکس پروفایل رو نشون نمی ده و فقط شماره یا اسم طرف هست.

در کل بگم. شبکه خیلی باحالیه. خصوصا این که مطالب غیر اخلاقی کمترین میزان رو توی این شبکه دارن. کسایی که می رن عضو می شن معمولا آدم های اخلاقی و خوبین. پستاشون هم جالبه و قابل استفاده.

نصب کنین بیایین توی ایران با هم باشیم. نه توی خارج با هم حرف بزنیم و خودمون تو ایران باشیم.

فقط «سلام»! ختم کلام!!!

ماجرای آشنایی من با عینک واقعیت مجازی و توصیه ها

آشنایی با واقعیت مجازی

آشنایی من با واقعیت مجازی از یک آیتم در شهر بازی شهرمون شروع شد. توی این شهر بازی که خیلی هم بزرگه، چندین آیتم هیجان انگیز مثل سورتمه، ترن هوایی، آپولو، کشتی وایکینگ ها، رنجر و .... بود. یک شب که به اتفاق خانواده رفته بودیم، با تعجیب دیدیم یکی از آیتم ها، که خیلی هم ساده هست اما مردم بیشتر از بقیه بازی ها دورش جمع شدن و کسی هم که بازی می کنه بیشتر داد و فریاد می کند و از خودش هیجان بروز میده. آیتم این طوری بود که یک نفر یک عینک روی چشم شخص داوطلب میزد و یک سر و صداهایی پخش می شد. بعد از چند ثانیه اون فرد حرکات عجیب و غریبی می کرد و می نشست و بلند می شد و بعد هم از پشت می افتاد زمین. البته یک نفر از پشت او رو گرفته بود که آسیب نبینه. جالب بود برامون. کنجکاو شدیم و قرار شد یک نفر بره امتحانش کنه. من داوطلب شدم و رفتم.

عینک رو که زدم خودم رو روی یک ریل قطار دیدم که داره با سرعت حرکت می کنه. همه دور و اطراف قابل نمایش بود. یعنی سر رو که چپ و راست می بردم، انگاری خودم اونجا بودم و حتی زیر پا و بالای سرم رو هم می دیدم. بعد قطار از یک بلندی اومد پایین که من حس کردم پاهام شل شد و تقریبا خوردم زمین!! هیجان خاصی داشت که یک فضای این طوری رو تجربه کردم.

تحقیق کردم فهمیدم به این نوع عینک ها می گن عینک واقعیت مجازی. این عینک ها از دو عدسی ساخته می شه که پشت این دو عدسی، دو تصویر شبیه به هم پخش می شه. لذا وقتی فرد عینک را بر چشم خود می گذاره، این دو تصویر در ذهن یکی می شن و ذهن فقط یک تصویر می بینه. این دو تصویر، یک حالت خاص سه بعدی را به تصویر اصلی میده. مساله بعدی هماهنگی پخش شدن تصاویر توی عینک با حرکات سر هست. یعنی درون عینک یک حسگر وجود داره که با حرکت سر، تصویرش هم تغییر می کنه و کانه یک فضای 360 درجه به تصویر میده. بعدا فهمیدم نام این حسگر ژیروسکوپ هست. حسگری که حرکت گوشی در فضای 360 درجه را می فهمه و به اون واکنش نشون می ده

 این عینک ها 3 مدل داره.

1- یک مدل اون، کاملا مستقل در پخش تصاویر عمل می کنه. یعنی خودش دارای پردازنده و کارت گرافیک مستقل هست و قابلیت نصب شدن فلش روی آن را دارد. فیلم ها در درون حافظه عینک قرار می گیرد و پخش می شود. ظاهرا شرکت مایکروسافت از این نوع عینک ها ساخته که قیمتش هم بسیار گرون و بالای 5 میلیون هست.

2- یک مدل دیگه این طوریه که روی عینک خودش لنز و ال سی دی و حسگر ژیروسکوپ داره اما با سیم یا بی سیم وصل میشه به کامپیوتر. بازی ها و فیلم ها روی کامپیوتر پخش میشن و بعد توی عینک پلی می شن. کیفیتش خیلی بالاس و خیلی نرم کار می کنه. این نوع عینکها مث همون چیزی بود که ما توی پارک دیدیم. یعنی از طریق یک کامپیوتر قوی بازیهایی که معمولا کیفیتشون 4k هست توی عینک پخش می شد.

3- مدل سوم اون، عینک های خونگی هست. یعنی اونایی که خود عینک فقط لنز داره و دیگه هیچی نداره. برای ال سی دی و ... از صفحه گوشی موبایل استفاده می کنه. باید برنامه های اندرویدیش رو روی گوشی نصب کنیم و بعد پلی کنیم و می بینیم که تصویر روی گوشی به دو قسمت تقسیم می شه و مشابه هم پخش می شه. البته خود این مدل عینک ها، دو مدل داره:

 الف) مدل سامسونگ gear vr که این مدل فقط مخصوص 3 گوشی رده بالای سامسونگ هست. galaxy s6، galaxy s7 و galaxy note 5. فعلا فقط این دوربین با این سه گوشی گران قیمت سامسونگ سازگار هست. قیمت این دوربین هم از بقیه خانگی ها گرون تره حدود 250 هست. فرقش هم اینه که این عینک با کابل usb وصل میشه به گوشی سامسونگ و خودش خودش رو تنظیم می کنه و دیگر اینکه کنترل لمسی داره و قابلیت کنترل برنامه ها و پلی کردن اونها از طریق گوشی بدون درآوردن گوشی از توی عینک امکان پذیره. خودش هم خودش رو تنظیم و اصطلاحا کالیبره می کنه.

ب) سایر مدل ها: این مدل ها گسترده ترین رنج قیمتی و تنوعی رو داره. نکته خیلی خیلی مهم در خرید این عینک ها اینه که گوشی ای که شما می خواهید برای واقعیت مجازی روی اونا استفاده کنید باید 3 ویژگی مهم داشته باشه.

 1- حتما حسگر ژیروسکوپ داشته باشه: امروزه خیلی از گوشی ها این حسگر رو ندارن و فقط معمولا گوشی های کلاس 1 و رنج بالا این حسگر رو می گذارن. توی سامسونگ مثلا سری j  این حسگر رو نداره. یا مثلا توی هواوی فقط p8 p9 mate8 mate7 g8  و از این قبیل گوشی های رده بالاش ژیروسکوپ دارن.

2- پلی کردن بازی های واقعیت مجازی معمولا از طریق گوشی های رده بالایی که ژیروسکوپ داره امکان پذیره اما اگه قصد دارید فیلم 360 درجه با کیفیت 4k هم نگاه کنید، نیاز دارید که گرافیک گوشیتون بالا باشه. مثلا ال جی جی3 با کارت گرافیک آدرنو 330 نمی تونه درست و بدون گیر این فیلما رو پخش کنه. ال جی جی4 با آدرنو 418 هم بهتره و تقریبا نرم پلی می شه اما روی عینک کمی تصویرش محو میشه. اما ال جی جی5 با گرافیک آدرنو 530 به راحتی و با کمال نرمی این فیلما رو اجرا می کنه و آخ هم نمیگه.

3- بهتره کیفیت تصویر گوشی شما quad hd  باشه. یعنی 2560 ضربدر 1600. چرا که وقتی گوشی رو توی عینک می گذاریم چشم ما به ال سی دی خیلی نزدیک می شه و اگه کیفیت صفحه بالانباشه، نقطه های پیکسل ها معلوم می شن و وجهه خوبی نداره.

بزرگی و کوچیکی گوشی هم خیلی مهم نیست اما بهتره بالای 5 اینچ باشه. بهترین سایر 5.7 اینچ توی گوشی نوت 5 هست به نظرم.

توصیه من اینه که اگه می خوایید این عینک ها رو بگیرید، اگه پول زیاد دارید که مدل دومی رو بگیرید که معروفترینش oculus rift هست. اما اگه می خوایید خونگی گوشی خور بگیرید، اول ببینید گوشیتون ژیروسکوپ داره یا نه. اگه داره، مارک های ایرانی بهترین مارک ها هستند. چون کلا چیز خاصی نداره و فقط یک لنزه. واقعا نسبت به خارجیا هم ارزون ترن و از تولید جوونای خودمون هم حمایت می شه.

 

کار رادیو ضبط و پخش به زبان خیلی ساده

اگر بخواهیم به زبان ساده نحوه عمل رادیوضبط را توضیح دهیم:

رادیو ضبط با امواج مغناطیسی و تاثیری که این امواج روی یک ماده فرومغناطیس روی نوار می گذارند کار می کند.

یک رادیوضبط دوکار را انجام میدهد. اول عمل خواندن و دوم عمل ضبط کردن.

عمل خواندن: حرکت نوار مغناطیسی روی هد و تبدیل الگوهای ترسیم شده روی هد به امواج الکتریکی و رفتن این امواج به باندها و اسپیکر ها و تبدیل به صوت.

عمل ضبط کردن (نوشتن): ابتدا بوسیله میکروفون تبدیل امواج صوتی به امواج الکتریکی و انتقال این امواج الکتریکی از طریق هد ضبط به نوار مغناطیسی و ترسیم الگوهای خاص روی نوار.

حال دقیقا چگونه این عمل خواندن و نوشتن صورت می گیرد؟

عمل خواندن و نوشتن بوسیله یک قطعه الکترومغناطیس و با فرآیند تبدیل امواج مغناطیسی به الکتریکی و برعکس اتفاق می افتد. قطعه الکترومغناطیس همان هد دستگاه است و ماده فرومغناطیس، ماده خاصی روی نوار است.

در عمل ضبط کردن، نوار که در جا نواری دستگاه گذاشته می شود با یک سرعت ثابتی به حرکت در می آید. هد مخصوص ضبط کردن، موج الکتریکی را از میکروفون دریافت می کند و تبدیل به یک میدان مغناطیسی در محل تماس هد و نوار می کند. این میدان مغناطیسی عمود بر پلاستیک نوار است. تاثیراتی که این میدان مغناطیسی بر  ماده فرو مغناطیس می گذارد، نوت ها را روی نوار ترسیم می کند. تغییر زیر و بمی نوت ها در محدوده مشخص، با تغییر شدت میدان صورت می گیرد.

در عمل خواندن، وقتی نوار در تماس با هد خواندن قرار می گیرد، از خود میدان مغناطیسی ایجاد می کند که در هد، تبدیل به میدان مغناطیسی شده و تبدیل به جریان می شود. این جریان به سمت اسپیکرها رفته و به صدای مکانیکی تبدیل می شود.

باز هم دقیق تر شویم: چگونه و با چه الگویی نوت ها روی نوار قرار می گیرند؟

هد چیست؟

 هد دقیقا یک قطعه آهنی است که دور آن سیم پیچی پیچیده شده است. همانند آزمایش ساده کتاب های دبیرستان، وقتی جریان الکتریکی باطری از سیم پیچیده شده دور یک میخ عبور کند، آن میخ تبدیل به آهنربا شده و دو قطب اس و ان را به خود خواهند گرفت. که در این حالت به میخ یک الکترومغناطیس می گویند.

ماده روی نوار که فرومغناطیس است، دارای واحدهای مغناطیسی دارای قطب شمال N و جنوب S  است. این واحد ها، با قرارگیری در میدان مغناطیسی الکترومغناطیس، نظم دهی می شوند. شدت نظم دهی این واحدها، به هر میزان که باشد، از یک طیف حداقل تا حداکثر، می تواند نوت های زیادی را از در یک طیف از زیرترین نوت تا بم ترین نوت فراهم کند. لذا همه صداها قابل قرارگیری روی نوار می باشند.

این نظم دهی، با هیچ ذره بینی قابل مشاهده روی نوار نیست. بلکه طبق نظریه مولکولی این نظم دهی توجیه می شود. زیرا واحد های مغناطیسی بصورت مولکول های آن ماده، قرار دارند.

این که ما بخواهیم یک شکل از نحوه قرار گیری و نظم یابی این مولکول ها کنار هم بکشیم، ما از این کار ناتوانیم. مثلا بگوییم این الگوی قابل دیدن مرتب سازی، تبدیل به این نوع از صدا با این کیفیت می شود فعلا از توان ما خارج است.

اگر خواننده این مطلب هستید و شکلی از این الگو پیدا کردید که مربوط به یک صدای خاص باشد، آن را با بنده به اشتراک بگذارید. بسیار خوشحال می شوم و به آن علاقه مندم. ایمیل من: [e-mail]